مدرسه علمیه بقیه الله تهران

آقای علی دوانی می گوید:
زمانی که حضرت امام به پاریس هجرت کرده بودند،من به پارس رفته ودر بیت امام خدمت می کردم.وقتی مرتب اخبار وحشتناک 17 شهریور تهران را به امام می دادند که چه کرده اند وچقدر کشته شده اند،امام عکس العملی از تاثر وهیجانشان نمی داد،وهیچ تاثری در قیافه شان دیده نمی شد حتی وقتی خود من می گریستم ،امام مرا دلداری می داد ومی گفت :"چرا گریه می کنی،صبر داشته باش."ولی چندی بعد روزی در یکی از مجالس امام،شخصی برخاست وشروع به ذکر مصیبت کرد همین که گفت:"السلام علیک یا ابا عبد الله!"فورا رنگ صورت امام تغییر کرد ودیدم که پهنای صورتشان اشک می ریزد.